ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﻭ ﺳﻮﺭﺍﺥ
ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﯾﮏ ﺩﺭﺧﺖ
ﺭﻭﺷﻨﺎﯾﯽ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﻣﯽ نگرد؛
بسانِ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﮑﺲﻫﺎ
ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﺪ ...
... ﻭ ﺁنکه ﻧﺎﻣﺶ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ
ﮔﻞﻫﺎﯼ ﺧﺸﮑﯿﺪه،
ﺭﯾﺸﻪﻫﺎﯼ ﮐﻨﺪﻩ
ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ.
«ﺟﻮﻻﻥ ﺣﺎﺟﯽ» سراینده ی ﺳﻮﺭﯼ
برگردان: ﺁﺯﯾﺘﺎ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ
برگرفته از «تلگرام هنر اعتراضی» یکم اردی بهشت ماه ۱۳۹۹ (با اندک ویرایش درخور از اینجانب؛ برنام را از متن نوشته
برگرفته ام. ب. الف. بزرگمهر)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر