ﻣﺎ ﻗﻠﻢ ﺩﺭ ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪﯾﻢ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ
ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻮ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﻨﺪ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﺭﺍ
ﺁﻧﮑﻪ ﻣﮑﻨﺖ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ
ﮔﻮ ﻃﻤﻊ ﮐﻢ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﯿﺶ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﯿﺶ ﺭﺍ
ﺧﻤﺮ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺎ ﺧﻤﺎﺭ ﻭ ﮔﻞ ﺑﻪ ﺧﺎﺭ ﺁﻣﯿﺨﺘﺴﺖ
ﻧﻮﺵ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯽ ﻫﻼ ﮔﺮ ﭘﺎﯼ ﺩﺍﺭﯼ ﻧﯿﺶ ﺭﺍ
ﺍﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻭﺍﭘﺲ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﯼ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ
ﺟﻬﺪ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺎﺯﯾﺎﺑﯽ ﻫﻤﺮﻫﺎﻥ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺗﻮ ﺁﻥ ﻣﺮﺩﯼ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﺸﮑﻨﯽ
ﺑﺸﮑﻦ ﺍﺭ ﻣﺮﺩﯼ ﻫﻮﺍﯼ ﻧﻔﺲ ﮐﺎﻓﺮﮐﯿﺶ ﺭﺍ
ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻧﺪﺭ ﺁﯾﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ
ﭼﻮﻥ ﺷﺒﺎﻥ ﺁﻧﮕﻪ ﮐﻪ ﮔﺮﮒ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﯿﺶ ﺭﺍ
ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺧﯿﺮﺧﻮﺍﻫﯽ ﺧﯿﺮﺧﻮﺍﻩ ﺧﻠﻖ ﺑﺎﺵ
ﺯﺍﻧﮑﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻧﻔﺲ ﻧﯿﮏﺍﻧﺪﯾﺶ ﺭﺍ
ﺁﺩﻣﯿﺖ ﺭﺣﻢ ﺑﺮ ﺑﯿﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺴﺖ
ﮐﺎﺩﻣﯽ ﺭﺍ ﺗﻦ ﺑﻠﺮﺯﺩ ﭼﻮﻥ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﺭﯾﺶ ﺭﺍ
ﺭﺍﺳﺘﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺧﺪﺍﯼ
ﺍﯼ ﻓﻘﯿﻪ ﺍﻭﻝ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﮔﻮﯼ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ
ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺣﺮﺍﻣﺖ ﺳﻌﺪﯾﺎ
ﮔﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻭ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ
شیخ اجل سعدی شیرازی
از «گوگل پلاس»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر