ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﺴﺮﻭ ﭘﺮﻭﯾﺰ
ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ
ﺁﺩﻣﯽ ﺭﺍ ﺗﻮﯼ ﺗﺒﺮﯾﺰ
ﺑﻪ
ﺟﺮﻡ ﻧﻘﺾ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﯽ
ﻭ ﺑﻌﺾ
ﮔﻔﺘﻤﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ
ﻭﻟﯽ
ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺩﻭﺭ ﺍﻧﺪﯾﺶ، ﺍﺯ ﭘﯿﺶ
ﻗﺮﺍﺭﯼ
ﺭﺍ ﻧﻬﺎﺩه ﺑﺎ ﺯﻥ ﺧﻮﯾﺶ
ﮐﻪ ﺍﺯ
ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﮔﺮ ﺁﻣﺪ ﺯﻣﺎﻧﯽ
ﺑﻪ
ﻧﺎﻡ ﻣﻦ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﯾﺎ ﻧﺸﺎﻧﯽ
ﺍﮔﺮ
ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﺁﺑﯽ ﺑﻮﺩ ﻣﺘﻨﺶ
ﺑﺪﺍﻥ
ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﺑﯽ ﻏﻞ ﻭ ﻏﺶ
ﺍﮔﺮ
ﺑﺎ ﺭﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ
ﺑﺪﺍﻥ
ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺍﺟﺒﺎﺭ
ﺗﻤﺎﻣﺶ
ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺯﻭﺭ ﺯﻭﺭﯼ ﺳﺖ
ﺳﺮﺍﭘﺎﯾﺶ
ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﯾﺎﻭﻩ ﮔﻮﯾﯽ ﺳﺖ
ﮔﺬﺷﺖ
ﻭ ﺭﻭﺯﯼ ﺁﻣﺪ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩ
ﮔﺮﻓﺖ
ﺁﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﻮﯼ ﭘﺮ ﺩﺭﺩ
ﮔﺸﻮﺩ
ﻭ ﺩﯾﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﺁﺑﯽ
ﻧﻮﺷﺘﻪ
ﺷﻮﯼ ﺑﺎ ﺧﻂ ﮐﺘﺎﺑﯽ
ﻋﺰﯾﺰﻡ،
ﻋﺸﻖ ﻣﻦ، ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ؟
ﺑﮕﻮ
ﺑﯽ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﺣﻮﺍﻟﺖ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ؟
ﺍﮔﺮ
ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﭙﺮﺳﯽ، ﺧﻮﺏ ﺑﺸﻨﻮ
ﻣﻼﻟﯽ
ﻧﯿﺴﺖ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﯼ ﺗﻮ
ﻣﻦ
ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﺭﺍﺣﺘﻢ، ﮐﯿﻔﻮﺭ ﮐﯿﻔﻮﺭ
ﺑﺴﺎﻁ
ﻋﯿﺶ ﻭ ﻋﺸﺮﺕ ﺟﻮﺭ ﻭﺍ ﺟﻮﺭ
ﺩﺭ
ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﻭ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﺍﺳﺖ
ﻏﺬﺍ،
ﺁﺟﯿﻞ، ﻣﯿﻮﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ
ﮐﺘﮏ
ﺑﺎ ﭼﻮﺏ ﯾﺎ ﺷﻼﻕ ﻭ ﺑﺎﻃﻮﻡ
ﺗﻤﺎﻣﺎ
ﺷﺎﯾﻌﺎﺗﯽ ﻫﺴﺖ ﻣﻮﻫﻮﻡ
ﻫﺮ ﺁﻥ
ﮐﺲ ﮔﻮﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﭼﻮﺏ ﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ
ﺑﺪﺍﻥ
ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﺷﺎﺧﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ
ﮐﺠﺎ
ﺗﻔﺘﯿﺶ ﻫﺎﯼ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﯼ ﺳﺖ؟
ﮐﺠﺎ
ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﯼ ﺳﺖ؟
ﺩﺭ
ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﺯﺟﻮ ﺍﺻﻼ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ
ﺷﮑﻨﺠﻪ
ﯾﺎ ﮐﺘﮏ ﻋﻤﺮﺍً ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ
ﻫﻤﻪ
ﭼﯿﺰﺵ ﺗﻤﺎﻣﺎ ﺑﯿﺴﺖ ﺍﯾﻨﺠﺎ
ﻓﻘﻂ
ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﻗﺮﻣﺰ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﯾﻨﺠﺎ.
از «گوگل پلاس» برنام
را از متن سروده برگزیده ام. ب. الف.
بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر