خرموش
ها! کار را به آنجا می رسانید که دادخواست رسیدگی به پرونده ی زندانیان رستایی و
سیاسی از آن میان، کارگران و دانشجویان در بند شده ی «روز جهانی کارگر» را نیز به
دادگاهی در آنجا بفرستیم تا پوست پرپشم و پیله تان را درسته بکَنَند.* همه ی آنچه از سوی وکیل فرزندانِ سخنگو و دستیارِ
نخست وزیر دولت ناپایدارِ «مهدی موش» لیبرال پیشه، درباره ی رنج و غم از سرگذرانده
ی آن بچه ها که اینک دیگر بزرگ شده اند، بر زبان آمده را می توان موبمو درباره ی
مادران و دیگر هموندان و یاران خانواده های زندانیان سیاسی که جان بسرشان کرده
اید، رونویسی کرد و برای دستگاه دادگستری «یانکی» ها فرستاد تا جان پلشت تان را
بستانند. اگر تن تان بیش از این نمی خارد، همه ی آن پایمردان و پایزنان را از جعفر
عظیم زاده و نسرین ستوده و ابوالفضل قدیانی گرفته تا بر و بچه های دلاور دانشجو و
دیگر زندانیان سیاسی، بی درنگ آزاد کنید؛ وگرنه حتا اگر کسی در آنجا پیشگام چنین
کاری نشود، خودم از نیش کژدم به دادگستری اژدها یا همانا «شیطان بزرگ» پناه برده،
داد خواهم خواست تا همه تان را یک به یک به نرمش قهرمانانه با «مار غاشیه» در
موتورخانه ی دوزخ وادارد. خود دانید!
ب. الف. بزرگمهر
۲۱ تیر ماه ۱۳۹۸
* سه
فرزندِ عباس امیرانتظام به شوند «حبس، شکنجه و ایجاد شرایطی که موجب مرگ پدرشان»
شد، بر ضد «جمهوری اسلامی ایران» [بخوان: گروهبندی های دزد و تبهکار خرموشان اسلام
پیشه!] در یک دادگاه فدرال آمریکا در واشینگتن دادخواست داده اند. در بیانیه ی وکیل فرزندان
عباس امیرانتظام در این باره از آن میان، چنین آمده است:
«دادخواست این دعوی در سالگرد مرگ آقای امیر انتظام در
دادگاه به ثبت رسیده است. خانواده امیرانتظام بابت ظلمی ۴۰ ساله به آقای امیرانتظام
و خانواده او از بانیان این ظلم در دادگاه آمریکا شکایت کرده اند تا حقانیت پدر
خود را در تاریخ به ثبت برسانند ... هر سه فرزند آقای امیرانتظام در خردسالی از
سوئد به آمریکا مهاجرت کردند. آنها از سال ۱۳۵۹تا سال ۱۳۷۵ با پدر خود هیچ تماسی نداشتند و هیچ صحبتی نکرده
بودند و از نعمت پدر محروم بوده اند. در این مدت بارها به خاطر شایعات اعدام آقای
امیرانتظام در غم از دست دادن پدر خود روزهای سختی را گذراندند»
عباس امیرانتظام، سخنگو و دستیار نخست وزیر دولت ناپایدار
مهدی بازرگان پس از انقلاب اسلامی در ۲۱ تیرماه سال ۱۳۹۷ درگذشت. وی پس از بچنگ آوردن سفارت
آمریکا از سوی «دانشجویان خط امام» در آبان ماه سال ۱۳۵۸ با فراخوانده شدن به ایران،
بازداشت و با بستن گناهِ «جاسوسی» و «همکاری» با «سازمان مرکزی اطلاعات آمریکا» از
سوی دادگاه، فرمان بدار آویخته شدن گرفت که سپس به «زندان اَبَد» کاهش یافت.
برگرفته از تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ
اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا» ۲۱ تیر ماه ۱۳۹۸ (با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب؛ افزوده های درون [ ] نیز از
آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر