آقای روحانی راستش را بخواهی موقع وعده های انتخاباتی،
وقتی می گفتی کاری می کنم که آنچنان پیشرفتی بکنیم که مردم ایران باور نکنند، فکر
کردم این یک بلوف است و طبق عادت همیشگی کاندیداها، این هم یک وعده انتخاباتی است
و بس؛ ولی اکنون که رسیدن به قله های پیشرفت را یکی پس از دیگری به چشم خودم می بینم
از خودم بدم می آید که چرا نسبت به وعده های انتخاباتی شما بدبین بودم. من یکی، اعتراف
می کنم که به باورم نمی گنجید این همه ترقی در تمام حوزه ها (اقتصادی، اجتماعی، سیاسی،
محیط زیست، اشتغال، دستمزدمناسب، آموزش، بهداشت و……..) به فکر کی می رسید مرغ ١٨
هزارتومانی؟! کی توقع دلار ٢٠ هزار تومانی را داشت؟! به مخیله کسی می رسید قیمت و
اجاره مسکن در یک سال نزدیک به ١٠٠ درصد پیشرفت و ترقی داشته باشد؟! چه کسی می
پنداشت در عرض ٢ ماه به اندازه چندین سال، در نابودی جنگلها و مراتع پیشرفت و ترقی
حاصل گردد؟! در رویای کی می گنجید که در هزینه درمان آنقدر پیشرفت داشته باشیم که
خیلی ها بی نیاز و به زبان دیگر بی خیال آن شوند؟!
ماه فروردین، کودِ مایع مرغی هر ٢٠ لیتری، ٨٠ هزار تومان
و در ماه خرداد ١٧٥ هزار تومان. آیا این مقدار ترقی و حرکت رو به جلو از هر کسی
ساخته است ؟! آیا کشاورزان و باغداران، قدر این گونه پیشرفتها را می دانند؟! کی
باور می کند؟ من که باورنمی کنم حضرتعالی بدون این که اطلاع داشته باشی یک کالای
بسیار اساسی برای مردم، یک شبه اتوماتیک وار ٣٠٠ درصد رشد و ترقی کرده باشد؟! این
فقط مشتی است از خروارها پیشرفت و ترقی و مجالی نیست که به سراغ آمارهای افسانه ای
خودکشی، قتل های ناموسی، زندان، شلاق، فساد، رشوه و ... برویم که در این زمینه ها
چقدر حرکت رو به جلو بوده است.
مردم ایران نمک کور هستند و چشم دیدن فتح قله های پیشرفت
را یکی پس از دیگری ندارند و مدام تهمت های ناروا می زنند. خدا ازشون نگذرد! عده ای
از خدا بی خبر و ناآگاه از رمز و رازهای زندگی، هِی غُر می زنند که سفره معیشت
کارگران و مزدبگیران کوچک شده است. آخه آنها شعور این را ندارند که بفهمند شما با
این کارتان چه خدمت بزرگی به زنان ایرانی کرده ای تا دیگر مجبور نباشند وقت
گرانبهای خود را صرف پاک نمودن سفره بنمایند؛ و این گام بزرگی است در جهت رسیدن به
حقوق برابری زن ومرد! خلاصه من می توانم یک دفتر صد برگ را از پیشرفت های حاصله در
طول دوران مبارک ریاست جمهوری شما سیاه بنمایم؛ ولی به همین چند مورد اکتفا می نمایم .
قصدم از این نامه نگاری با شما این بود که احساس کردم به
شما مدیون هستم و بابت اینکه به وعده های انتخاباتی حضرتعالی شک نموده بودم،
عذرخواهی نمایم و توقع عفو دارم. در پایان هم از شما عاجزانه تقاضامندم که اسرار و
رموز این پیشرفت ها و ترقیات عالیه را به هیچوجه افشا ننمایید تا نااهلان و دشمنان
جمهوری اسلامی، نتوانند برای ضربه زدن به نظام از آن کپی برداری نمایند! آنهایی هم
که چشم دیدن این همه پیشرفت و ترقی را ندارند، الهی که برای همیشه از دیده ساقط
باشند.
محمد اکبری
برگرفته از «تلگرام» ۱۷ تیر ماه ۱۳۹۹ (با اندک ویرایش درخور تنها در نشانه
گذاری ها از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر