جلوگیری
از روندِ ایران برباددهِ واگذاری کارخانه ها و ساختارهای زیربنایی اقتصادی کشور به
«بخش خانمان براندازِ خصوصی» و بازگرداندن کارخانه های واگذار شده به این بخش به «بخش
دولتی»!
«بخش خصوصی» به شوندهای گوناگون تاریخی، اقتصادی ـ اجتماعی و همپیوندی ریشه دار با کلان سرمایه داری امپریالیستی از سرشتی ملی برخوردار نبوده و نیست و به همین شوند، انباشته از دزدان و خورد و بردگَران ریز و درشت، پولشویان و کارچاق کن های کشورهای امپریالیستی و سایر کشورهاست. رژیم پوشالی انباشته از خرموش ها و خُمس و زکات بگیران شان، حتا چنانچه بخواهد از توان انجام چنان کارهایی برخوردار نیست و به همین شَوَند، برآوردن آن خواست درنگ ناپذیر و بسیاری خواست های همچنان برآورده نشده ی انقلاب شکست خورده ی بهمن ۱۳۵۷، تنها و تنها با سرنگونی این تبهکارترین رژیم تاریخ ایران در نخستین گام و پیگیری سیاستی ملی بر بنیاد خواست های توده های میلیونی مردم ایران، سمت و سویی درست می یابد. بر بنیادِ «سوسیالیسم دانشورانه»، چنان سمت و سویی جز با سمتگیری سوسیالیستی پیگیر که درکانون آن، طبقه کارگر روزبروز از نیرو و توانِ رهبری بیش تری برخوردار می شود به بار نخواهد نشست: راهی دشوار؛ ولی با چشم اندازی سزاوار پیمودن!
«بخش خصوصی» به شوندهای گوناگون تاریخی، اقتصادی ـ اجتماعی و همپیوندی ریشه دار با کلان سرمایه داری امپریالیستی از سرشتی ملی برخوردار نبوده و نیست و به همین شوند، انباشته از دزدان و خورد و بردگَران ریز و درشت، پولشویان و کارچاق کن های کشورهای امپریالیستی و سایر کشورهاست. رژیم پوشالی انباشته از خرموش ها و خُمس و زکات بگیران شان، حتا چنانچه بخواهد از توان انجام چنان کارهایی برخوردار نیست و به همین شَوَند، برآوردن آن خواست درنگ ناپذیر و بسیاری خواست های همچنان برآورده نشده ی انقلاب شکست خورده ی بهمن ۱۳۵۷، تنها و تنها با سرنگونی این تبهکارترین رژیم تاریخ ایران در نخستین گام و پیگیری سیاستی ملی بر بنیاد خواست های توده های میلیونی مردم ایران، سمت و سویی درست می یابد. بر بنیادِ «سوسیالیسم دانشورانه»، چنان سمت و سویی جز با سمتگیری سوسیالیستی پیگیر که درکانون آن، طبقه کارگر روزبروز از نیرو و توانِ رهبری بیش تری برخوردار می شود به بار نخواهد نشست: راهی دشوار؛ ولی با چشم اندازی سزاوار پیمودن!
ب. الف.
بزرگمهر ۱۷ امرداد ماه ۱۳۹۹
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر