«در بیمارستان ها هنگامِ شام و ناهار ، خوراک ها جورواجور است؛ به یکی سوپ، چلوكباب و دِسِر می دهند و به دیگری، تنها سوپ می دهند؛ به کسی دیگر حتا سوپ هم نمی دهند و می گویند، تنها آب بخور! به آن دیگری می گویند، حتا آب هم نخور! با این همه، هیچیک از این بیماران، زبان به پرخاش نمی گشایند؛ زیرا آنها پذیرفته اند، كسی كه این سپارش ها را نموده، پزشک است و او بیگمان حكیم نیز هست .بنابراین، چنانچه خدا به كسی كم تر یا بیش تر داده، زبان به پرخاش نگشایید؛ زیرا حکمتی در کار است.»
از «گوگل پلاس» با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر
این ها را که می خواندم بگمانم رسید، نکته ی زیر را نیز بر آن بیفزایم:
با این حساب، همگی در یک بیمارستان گرفتاریم؛ بحمدلله بخش
روانی اش را از هر سو میخکوب کرده اند تا دیگران را به پرخاش و آشوب واندارند!
ب. الف. بزرگمهر هفتم اسپند ماه ۱۳۹۶
https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/02/blog-post_77.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر