ما، نه من تنها، چون از
زبان دیگر همکارانم در اتحادیه اروپا هم شنیده ام، این ها را که می بینیم، لب مان
به خنده گشوده می شود و با آن ها می خندیم.*
کار و بارمان با آن ها تاکنون، بیش از گفتگوهای خشک دیپلماتیک، خنده و شوخی و هر
از گاهی، مهمان شدن با خوراک های خوشمزه ی ایرانی و هدیه های یکی از دیگری بهتر دریافت
کردن بوده است؛ و شگفتا که دیپلماسی مان نیز اینگونه پیشرفت های چشمگیری داشته است
که همه ی آن را شما نمی دانید و نباید هم بدانید؛ چون رشک تان برانگیخته می شود و
آرزو می کنید تا جای ما باشید. من، هرگز به چیزهایی که درباره ی بدرفتاری آن ها با
مردم ایران گفته می شود، باور نکرده ام. ما جز خوبی و نیکوکاری و مهمان نوازی از
آن ها ندیده ایم.
از زبان دختر ترشیده ی ایتالیایی که از زمان نشست و
برخاست با خرموش های اسلام پیشه، رنگ و رویی یافته و ترگل ورگل شده است: ب. الف. بزرگمهر پنجم مهر ماه ۱۳۹۸
https://www.behzadbozorgmehr.com/2019/09/blog-post_27.html
* آماج
سخن، «به آن ها می خندیم» است که در زبان دیپلماسی اینگونه از آب درمی آید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر