حقیقت همین است که می بینید! ـ بازپخشش

حقیقت همین است که می بینید! هر کس آن ر ا پذیرفت و برسمیت شناخت، راه آشتی و سازش را گشوده و کار را هموار نموده است؛ کسانی که حقیقت به این آشکاری را نمی پذیرند نیز روشن است با جامعه جهانی سرِ سازش نداشته، اندیشه های تروریستی در سر می پرورانند. زمانی دورتر در گذشته، آن کچلِ گامبو برای سبز کردن سخنش، لنگه کفشش را درآورد و روی میز سازمان پاسدار جامعه جهانی کوبید. من نیازی به لنگه کفش ندارم. امسال شوربختانه نشد؛ ولی خدا بخواهد (همان انشاء الله!)، سال آینده همین حقیقت را آنجا روی میز سخنرانی خواهم کوبید تا آن ها که واقعیت را هنوز درست ندیده و نشناخته اند نیز دریابند؛ تنها چهارپایه ای کم دارم  ...

از زبان لات بی سر و پای «یانکی»:   ب. الف. بزرگمهر   ۲۱ آذر ماه ۱۳۹۶

https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/12/blog-post_45.html

***

والارتبگان۱ «ایالات متحد» [بخوان: «یانکی» ها!] گفته اند به روند سازش۲ میان اسراییل و پلستینی‌ها پایبندند. نمایندگان کنگره آمریکا گفته‌اند «تصمیمی که [در به رسمیت شناختن اورشلیم به عنوان پایتخت اسرائیل] گرفته شد، تنها پذیرش یک واقعیت است و به هیچ رو، ناهماهنگ با کوشش ‌ها برای دستیابی به سازش پایدار میان اسراییل و پلستینی‌ها نیست.»

رویکرد همانندی نیز در سخنان نخست‌وزیر اسراییل بازتاب یافته ‌است. نتانیاهو در ساختمان «اتحادیه اروپا» در بروکسل گفته‌ است، کار آقای ترامپ به روند سازش یاری می‌رساند:

«زیرا۳ برسمیت‌ شناختن واقعیت، پایه و بنیان سازش است.»

این نخستین دیدار نخست‌وزیر کنونی اسراییل از نهاد اروپایی بوده‌است و او در این دیدار پافشاری نموده که «رییس‌جمهوری ترامپ، حقیقت را روی میز گذاشت. راه سازش بر پذیرش استوار است و این تصمیم براستی راه سازش را هموار کرد.»

برگرفته از گزارش «اتحادیه اروپا درخواست نخست‌وزیر اسرائیل در مورد اورشلیم را رد کرد»، تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا»  ۲۱ آذر ماه ۱۳۹۶ (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از سوی اینجانب؛ افزوده های برجسته نمایی شده ی درون [ ] نیز از آنِ من است.   ب. الف. بزرگمهر)

پارسی نویسی:

۱ ـ بجای واژه ی از ریشه عربی «مقام» در جایگاه «نام» از دیدگاه دستور زبان می توان از واژه های پارسی «والارتبه» و «بلندپایه» سود جست

۲ ـ بجای واژه ی از ریشه عربی «صلح» می توان بسته به مورد از واژه های پارسی «سازش» و «آشتی» سود برد.

۳ ـ نمی دانم نخستین بار، کدام کندذهنِ آمیخته واژه ی زشت و زیبای «چرا که» را بجای واژه ی زیبا و باریکِ «زیرا» بکار برد. به هر رو، دیگر کندذهن ها زان پس آن آمیخته واژه ی ناروا که کاربرد بسیار بسته ای دارد و هر جا که «زیرا» می توان نوشت و بکار برد، نباید به هیچ رو از آن سود برد را چپ و راست و بسیار بیجا بکار برده و با این کار خود زبان زیبا و از بنیان نیرومند پارسی که بدرازای زمان، آسیب های بسیاری بویژه از کاربرد ناشایست واژه ها و واژگان عربی دیده را بیش تر زخمی می کنند.   ب. الف. بزرگمهر  ۲۱ آذر ماه ۱۳۹۶