«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ مهر ۱۶, چهارشنبه

هیچکدام جای ترا برایم پر نمی کنند ... ـ بازانتشار

این هم یک خانم نامه نگار پاریسی در سال ۱۳۲۵ خورشیدی، چشم براه مشتریان بی سواد فرانسوی تا از سوی آن ها برای مادر و پدر و بستگان و شاید دلباختگانِ چشم براه شان در روستاهای دورافتاده نامه بنویسد:
...
آه لی لی* جان! اگر بدانی اینجا کنار رودِ سِن، بی تو چه اندازه بد می گذرد ... دخترهای پاریسی هم زیبا هستند و هم خوش پوش؛ ولی هیچکدام جای ترا برایم پر نمی کنند ...

ب. الف. بزرگمهر   یکم تیر ماه ۱۳۹۴

https://www.behzadbozorgmehr.com/2015/06/blog-post_21.html

* همان لیلای خودمان!



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!