«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ دی ۲۴, یکشنبه

آدمکش، آدمکش است؛ چه «نادان یابو»، چه «عین الله کشور همسایه» ـ بازپخشش

ـ تو پلستینی ها را به رگبار گلوله می بندی، آدمکش!

ـ تند نرو عمو جان! مگر تو کردها را سر نمی بری؟ مگر پیرمردی درب و داغان، لمیده در آمریکا را بهانه ی بگیر و ببندِ مردم کشورت قرار نداده ای؟! ما هر دو سر و ته از یک کرباسیم!

هر یک، دیگری را آدمکش می شمارد؛ داستانی کهنه! ولی آیا جداگانگی بزرگی، میان این دو تبهکار است تا آدمکشی های شان را در دو کفه ی ترازو نهاده و ببینیم کدامیک بیش تر آدم کشته است؟! کاری بیهوده تر از این سراغ دارید؟ آدمکش، آدمکش است؛ چه «نادان یابو»، چه «عین الله کشور همسایه»!

ب. الف. بزرگمهر  هشتم دی ماه ۱۳۹۷

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/12/blog-post_375.html

زیرنویس تصویر:

چندی پیش، بحران میان پلستینی های غزه و اسرائیل، کشمکش زبانی میان رهبران اسرائیل و ترکیه را در پی داشت و هر یک، دیگری را «نای زن» (قصّاب) و «تروریست» خواند (بنیاد خبر از «رادیو فردا»)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!