سه میلیون و پانصد هزار دانش آموز (۳۵۰۰۰۰۰) به شبکه ی سودجویی «شاد» به نامِ «آموزش» و به کام باندهای سرمایه دار دسترسی ندارند.* بماند که کودکان و نوجوانان دانش آموز بیش از «شاد» و آت و آشغال های سودجویانه ی دیگری اینچنین به شادی نیازمندند.
«... به شادی نیازمندند» را که
می نوشتم، نمی دانم چرا ناگهان «کیر خر اندرزگوی نظام» جلوی چشمم پدیدار شد:
شادی؟! شوخی می فرمایید؟ ما در
این ولایت، شادی و اینا نداریم؛ بجای آن تا بخواهید گریه و زاری و توی سر
خود و دیگران زدن به بهانه ی «اَبا عبدالله» و خودکشی الاغ معظم پیامبر اکرم و
اینا چرا. برای هیچ و پوچ نبود که «امام راحل» فرمود: «ما ملت گریه سیاسی هستیم».
ب. الف. بزرگمهر سوم آبان ماه ۱۳۹۹
* «در حال حاضر، ۳.۵ میلیون دانش‌آموز داریم که به ꞌاپلیکیشنꞌ [گورخر! بجای آن بگو و بنویس: «نرم ابزار»! ب. الف. بزرگمهر] «شاد» دسترسی ندارند. این ۳.۵ میلیون نفر یا در محلی زندگی می‌کنند که اینترنت وجود ندارد و یا تبلت و گوشی تلفن مورد نیاز را ندارند.» گفته های محمد وحیدی، دستیار رییس «کمیسیون جان ننه شان آموزش و تحقیقات مجلس فرمایشی»، «خبرگزاری مهر» سوم آبان ماه ۱۳۹۹
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر