ما خودمان هنگامیکه چیزی گیرمان نمی آید، علف می خوریم
خدا گواه است، سال تا سال رنگ گوشت را نمی بینیم!
خوراک مان شده نخود و لوبیا و سبزیحات؛ هنگامیکه این ها هم گیرمان نمی آید، علف می
خوریم. خوب! این خوبی را دارد که تحریم ها را دور می زنیم؛ ولی بدی آن، در باددار
بودن همه ی این هاست و آدم را گوزپیچ می کند. بدتر از همه، هنگامی است که ناچاری
سخنرانی کنی یا با یکی از رسانه ها گفت و گپی داشته باشی. تا می آیی چیزی بگویی،
خلاف ادب است: می گوزی! از آن بدتر، هنگام جماع با همسر مُکَرّمه است که هر دو با
هم می گوزیم و گاهی که همزمانی در کار است، همه چیز بهم می ریزد و نمی دانیم چکار
می کنیم. اگر شب جمعه باشد و در پیشگاه الله، همین کار زشت را پی بگیری، دیگر غوز
بالا غوز است؛ هم سپارش الله را نادیده گرفته ای و هم با آن سر و صداها ناخشنود و
برآشفته اش نموده ای؛ خدا به بزرگی خود ما را ببخشد ...
از زبان این مشنگ بیکاره و نیرنگباز: ب. الف. بزرگمهر ۲۰ خرداد ماه ۱۳۹۸
https://www.behzadbozorgmehr.com/2019/06/blog-post_10.html
زیرنویس تصویر:
«علت اینکه تحریم شدیم، همین بد عادتی در مصرف است؛ تحریم
کنندگان فهمیده‌اند، نقطه ضعف ما مصرف است. ما جامعه‌ای مصرفی هستیم؛ چرا چین اینگونه
تحریم نمی‌شود؟! چون با یک وعده غذا هم رفع گرسنگی می‌کنند.» برگرفته از «خواندنی ها» ۱۹ خرداد ماه ۱۳۹۸ (با ویرایش درخور در نشانه گذاری ها از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر