«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ آبان ۱۱, یکشنبه

تا این اندازه، احساس خریّت نکرده بودم ... ـ بازانتشار

می بینید تا چه اندازه مرا خر گیر آورده اند؟! این دو بچه ی زبان نفهم را هم بارم کرده و می گویند: کار تو باربری است؛ چون، خری! مگر تفاوتی می کند چه باری بر دوشت می گذاریم؟! خری دانا می گفت:
خریّت هم حد و اندازه ای دارد ... تا این اندازه، احساس خریّت نکرده بودم و هنوز هم نمی دانم حدّ و اندازه ی خریّتم تا کجاست ...

ب. الف. بزرگمهر ۲۸ فروردین ماه ۱۳۹۴

https://www.behzadbozorgmehr.com/2015/04/blog-post_18.html



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!