«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ آبان ۲۹, پنجشنبه

نمونه ی تلخ دیگری از پیامدهای فرمانروایی گماشتگان و سرسپردگان کشورهای امپریالیستی بر میهن مان

جان پناهِ زنی بگمانم بچه دار را در خیابان ثاراالله پیرامون بندرعباس آوار می کنند.* شیوه ی کارِ گماشتگان مزدور، گواهِ چشمداشت شان برای بهره گیری از بلوک های ساختمانی فروریخته در جایی دیگر است.

آنگونه که در گزارشگونه ی کوتاه آمده، پس از در هم کوبیده شدن آن جان پناه، زن بی پناه،خود را به آتش کشیده و جان سپرده است.

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۹ آبان ماه ۱۳۹۹

* بنیاد داده ها و ویدئوی پیوست، برگرفته از «تلگرام اتحادیه آزاد کارگران ایران» به تاریخ ۲۹ آبان ماه ۱۳۹۹ است.

پارسی نویسی:

آوار کردن، در هم کوبیدن، ویران نمودن، همگی به آرش واژه ی از ریشه عربی «تخریب» (تخریب کردن) است.



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!