«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ دی ۱, دوشنبه

به تنها چیزی که نمی اندیشد ... ـ بازانتشار

بیچاره پیرزن به تنها چیزی که نمی اندیشد، آن چند نایلون سبزی و میوه هایی است که چنانچه خریداری در کار نباشد، زیر باران می لنجند و می گندند. او به چیزهای دیگری می اندیشد: به بدبیاری؛ به سرنوشت؛ شاید قرض و قوله های پرداخت نشده و چیزهای دیگری از این دست. آنجا نشسته است؛ ولی دیدگان زل زده اش، نشان از خودی بیخود دارد ...

ب. الف. بزرگمهر   سوم اسپند ماه ۱۳۹۶

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/02/blog-post_96.html



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!