«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ آذر ۱۹, چهارشنبه

... گویی ما گناهکاران، تنها بندگان برگزیده ی توییم! ـ بازانتشار

خدایا! خودت گواهی که کون همه مان از دم گُهی است؛ ولی تو آنچنان بخشنده ای که درِهای توبه را به روی همه ی بندگان گناهکارت باز گذاشته ای؛ و ما هر بار از این در به اندرون پا نهاده، باز هم گناه کرده و همه جا را آلوده ایم و تو هر بار، دری دیگر به روی ما گشوده ای. چه کنیم که پس از سال های آزگار، دیگر دست و پای مان هم از مغزمان فرمان نمی برد. چه گام های خطا که برنداشته ایم و چه دستبردها که به هر جایی نزده ایم! همه را خود می دانی و همچنان با بخشندگی، دری دیگر به روی مان می گشایی؛ گویی ما گناهکاران، تنها بندگان برگزیده ی توییم! خدایا از این همه نعمت که ما را ارزانی داشته ای، مچکریم! الله اکبر ...

ب. الف. بزرگمهر    ۲۵ خرداد ماه ۱۳۹۶

https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/06/blog-post_42.html



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!