این هم آروین یکی از موش های پیر که نخست، جویده جویده،
چنین چیزهایی بلغور می کرد:
«... بدون اینکه فشار و زوری وجود داشته باشد ... آمدند؛ صف کشیدند؛ نشستند ... ما نبودیم ...» و پس از آنکه شوک الکتریکی کوچکی دریافت نمود، جسته و گریخته یادش آمد که ماجرا چگونه بوده است:
ما بودیم ... فشار و زور آوردیم ... آمدند؛ صف کشیدند؛ نشستند ...
این آزمایش، همه ی دانشمندان دست اندر کار را شگفت زده نمود و یکی از آن ها گفت:
چه موش دروغگویی!
ب. الف. بزرگمهر ۲۶ تیر ماه ۱۳۹۷
https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/07/blog-post_96.html
* برگرفته از تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا» ۲۵ تیر ماه ۱۳۹۷ (با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)
در اینجا ناچارم این نکته را نیز جداگانه بیفزایم که پایه و بنیاد چنین آزمایش هایی نادانشورانه است و هیچ جانوری، حتا نزدیک ترین «پریمات» ها به آدمی چون شامپانزه و گوریل از توان داشتن خاطره و یادمانده در مغز خویش برخوردار نیستند؛ زیرا آن ها توان بازشناخت خویش از طبیعت پیرامون که ویژه ی آدمی است را ندارند و آنچه در بازتاب های شرطی، نخستین بار از سوی پاولوف بر روی جانورانی چون سگ و شامپانزه انجام و شناخته شده را نیز نمی توان خاطره و یادمانده که سرراست با ساخت و پرداخت مانش ها در مغز سر و کار دارد، بشمار آورد. «نسبت دادن ویژگی های آدمی به جهانِ سایر جانداران (Anthropomorphism)، کاری نادرست و سرچشمه ی کژدیسگی های دانشورانه و اجتماعی است!» (انگار آماده ی سخنرانی شده؟!، ب. الف. بزرگمهر، ۲۳ اسپند ماه ۱۳۹۲ («گوگل پلاس»)
https://www.behzadbozorgmehr.com/2014/03/blog-post_1672.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر