از سری قانون های شتری بر پایه ی شریعتی وامانده! ـ بازانتشار

در ایران، زنان می توانند با بهره برداری نابجا از «قانون مهریه»، حتی در صورت خشنودی از زندگی مشترک و آگاهی بر ناتوانی مالی همسر، مهریه از شوهر خود واخواهی نموده و در صورت دریافت نکردن آن، وی را به زندان افکنند! قانونی که در کردار، جز پوششی برای آن بهره برداری نابجا بیش نیست و در بسیاری از کشورهای جهان «گوش بُری» (اخّاذی)* بشمار می آید. 

بنیاد نوشته از «گوگل پلاس» برگرفته شده است.   ب. الف. بزرگمهر

پارسی نویسی:

بجای واژه ی از ریشه عربی «اخاذی» می توان از آمیخته واژه ی پرآرش پارسی «گوش بُری» سود برد.

در واژه «نامه دهخدا»، «گوش بری» تنها به آرشِ «قطع گوش» و کردار «گوش بُر» آمده است؛ در حالی که در فرهنگ توده ی مردم ایران، «گوش بری» به آرش ستاندن پول یا مالی از دیگری با فریب و نیرنگ و بالاکشیدن آن بکار می رود؛ افزون بر آنکه «گوش بری» به آرشِ «قطع گوش» یا «بریدن گوش» نیازمند تعریف نیست. از آن گذشته، «گوش بر» حتا به عنوان پیشه ای جداگانه به عنوان نمونه، در حکومت های خودکامه نیز بشمار نمی رفته تا نیازمند یادآوری آن باشد.

ب. الف. بزرگمهر    ۱۴ آذر ماه ۱۳۹۳

https://www.behzadbozorgmehr.com/2014/12/blog-post_5.html