«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ تیر ۳۱, شنبه

این یکی بحمدلله نیازمند چنان مادری نبوده و نیست! ـ بازپخشش

تصویر پیوست، مهد عُلیا، مادر ناصرالدین شاه است که امیرکبیر، وزیر خردمند آن دوران به انگیزش و دستور سرراست وی کشته شد. از فرنام های وی، یکی نیز «عصمت الدنیا و الدین» بود!

با خود می اندیشم:
... ولی این یکی بحمدلله نیازمند چنان مادری نبوده و نیست! حتا شاید بتوان فرنام «بصیرت الدنیا و الدین» را نیز به عنوان یک شوخی تاریخی برایش برگزید؟! فرنامی که یادآوری آن در آینده ای دور و نزدیک، لبخند تلخ هر ایرانی را ناخودآگاه برخواهد انگیخت.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۵ اسپند ماه ۱۳۹۵

https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/03/blog-post_36.html



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!