«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ فروردین ۱, یکشنبه

سرود آزادی ایران و ایرانیان از چنگال خرموش های اسلام پیشه کِی نواخته خواهد شد؟

«ﺳﺮﻭﺩ ﺁﺯﺍﺩﯼ»

نخستین همنوازیِ («ﮐُﻨﺴﺮﺕ») «ﻣﯿﮑﯿﺲ ﺗﺌﻮﺩﺭﺍﮐﯿﺲ» همراه با «ﻣﺎﺭﯾﺎ ﻓﺎﺭﺍﻧﺘﻮﻧﯽ» ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۷۴ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﯾﺎﻥ فرمانروایی (حکومت) سپاهیان (ﻧﻈﺎﻣﯿﺎﻥ) ﺩﺭ ﯾﻮﻧﺎﻥ

برگرفته از «تلگرام» یک فروردین ماه ۱۴۰۰ (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب؛ برنام نیز از آن من است.  ب. الف. بزرگمهر)



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!