«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ اسفند ۲۵, دوشنبه

ﻫﺮﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺭﻩ ﻫﺴﺘﯽﺳﺖ ...

ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺗﺸﻢ ﻭ ﻫﯿﭽﮕﻪ نمی سوزم
ﻫﻤﺎﺭﻩ ﺑﺮ ﺳﺮﻡ ﺍﺯ جوﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺷﺮﺭﯾﺴﺖ

ﻋﻼﻣﺖ ﺧﻄﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﻗﺒﺎﯼ ﺧﻮﻥ ﺁلود
ﻫﺮﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺭﻩ ﻫﺴﺘﯽﺳﺖ، دﺭ ﺭَﻩِ ﺧﻄﺮﯾﺴﺖ

زنده یاد پروین اعتصامی


برگرفته از «تلگرام»   ۲۵ اسپند ماه ۱۳۹۹

برنام را از بوم برگزیده ام.  ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!