«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ اسفند ۳۰, شنبه

آیین کهن و دیرینه پای نوروز، فرخنده و جاوید باد!

به امید چرخشی بنیادین بسود توده های کار و رنج در سال پیش رو و رهایی ایران و ایرانی از چنگ گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان!

آیین کهن و دیرینه پای نوروز، این نماد همریشگی، پیوستگی و همبستگی خلق های زیستمند در پهنه ی آریانا و پیرامون آن، فرخنده و جاوید باد!

فرارسیدن سال نو و آیین های نوروزی را به همگی بویژه زندانیان سیاسی ایران شادباش می گویم و آزادی سرفرازانه ی همگی شان که نماد پایداری ملی و خلق های ایرانِ در بندند را آرزومندم!

ب. الف. بزرگمهر   ۳۰ اسپند ماه ۱۳۹۹



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!