«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ بهمن ۱۰, سه‌شنبه

کو نمونه؟! کو نمونه؟! کونمونه ... ـ بازپخشش

آقا بیشعور! می بینی چه گلی کاشتی؟! اینجا که نشسته ام، فریاد می کشم:
«رهبر ما نمونه است»؛ می خوره به تپه ماهورهای روبرو و پژواکش اینجوری برمی گرده:
کو نمونه؟! کو نمونه؟! کونمونه ...

من که سر در نمیارم. انگار گروهی جِنّ و اِنس روی دامنه های اون تپه ها تمرگیدن و شوخی شون گرفته ...

تو می فهمی چی میگن؟ چرا باورشون نمی شه رهبر ما نمونه است؟!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۰ بهمن ماه ۱۳۹۶

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/02/blog-post_9.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!