«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ اردیبهشت ۱۰, جمعه

چه باید کرد؟! پسند داریم تا پسند ...

چند سال پیش که پَرتور این جانور را دیدم با خود گفتم، مانندِ این غِر و غَمبیل (ژست) را پیش تر نیز دیده ام؛* ولی هرچه به مغزم فشار آوردم، یادم نیامد. امروز که میان یادداشت هایم دنبال چیزی دیگر می گشتم، خودش جلوی دیدگانم سبز شد و ناخودآگاه گفتم: خودش است! دستکم، غِر و غَمبیل (ژست) شان یکیست؛ گرچه یکی از بنیاد، سرشتی بی هیچ آرایشی افزوده و دیگری نمایشی با چُسان فُسانی کمرنگ تا شریعت شتری را بَرنخورد. کدامیک خوش جُس ترند را نمی دانم؛ ولی از دیدگاه زیبایی شناسی، من این یکی را برتر می شمارم. بگذار بگویند: بدپسندی و زیبایی سَرَت نمی شود؛ شاید راست می گویند و زیبایی شناسی من به پای زیبایی شناسی مِهترانِ سازمان های خبرچینی باخترزمین (بویژه گونه ی فرانسوی آن) و آن چند خرسک و شیخک عرب درون و پیرامون شاخاب پارس نمی رسد. چه باید کرد؟! پسند داریم تا پسند ...

ب. الف. بزرگمهر   دهم اردی بهشت ماه ۱۴۰۰

* جون من راستشُ بگو! مادینه ای زیباتر از من دیده بودی؟  ب. الف. بزرگمهر   چهارم آبان ماه ۱۳۹۷

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/10/blog-post_77.html



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!