من هم تُربَت دیگری برایت آورده ام* که روی سرت بپاشم تا انشاء الله کم تر برای «شیطان بزرگ» و اعیان و اشرارش در پیرامون ایران دُم بجنبانی ...
ب. الف. بزرگمهر ۲۳ اردی بهشت ماه ۱۴۰۰
* «دختری
که احمدینژاد را برای نامنویسی نامزدی کارپرداز «خیمه و خرگاه نظام» در وزارت
کشور [بخوان: وزارت آب و جاروی ولایت خرموش نشان!] همراهی میکرد
با خود یک قرآن و خاک تُربَت داشت. او
در پاسخ به پرسش خبرنگار درباره ی شَوَند همراهی اش، گفت:
«با خود خاک تربت کشتهشدگان سال ۹۸ را دارد و به نمایندگی
از همه زنان ایران [شکر فراوان خورد این آکله ی بی هیچ گمان و گفتگو: دورقابچین
اپوزیسیون دروغین نظام دزدسالار!] برای حمایت از احمدینژاد و آرزوی موفقیت برای او حضور پیدا
کرده است.»
برگرفته از «فرارو» ۲۲ اردی بهشت ماه ۱۴۰۰ (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب؛ افزوده های درون [ ] نیز از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر)
پی افزوده:
واژه ی از ریشه عربی «تَربُت» که در بالا ناچار به کاربرد آن شده ام به آرشِ خاک در زبان پارسی است که بگونه ای نمادین به خاک برداشته شده از گورستان های «بزرگ سپندینگان» (خَرمقدس ها) اشاره دارد؛ تنها جداگانگی چنین خاکی با خاک حاهای دیگر، شاید شمار بسیار بیشتری انگل و قارچ و اینا در آن باشد که شَوَندِ آن، بیش تر خوردن و پربارتر ریدنِ کم و بیش همه ی آن «بزرگ سپندینگان» از گذشته های دور تاکنون است.
ب. الف. بزرگمهر ۲۳ اردی بهشت ماه ۱۴۰۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر