«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ خرداد ۴, سه‌شنبه

برای هیچ و پوچ به آن «پشم و شیشه» نمی گفتند ـ بازپخشش

مردم برای هیچ و پوچ از همان آغاز انقلاب به آن «پشم شیشه» نمی گفتند؛* گرچه از زمانی به این سو باید چاقو و اینا را هم به آن افزود که همه ی آن ها با هم می شود:
«تلویزانِ پشم شیشه و چاقو و اینا» که این «اینا» در اینجا سایر ابزارهای دلپسند "رهبر" عظیم الشان یا همانا «کیر خر نظام» از دستگاه های شنود و خبرچینی و سخن چینی گرفته تا آنچه بر زبانِ «کوفته قلقلی نظام»** آمد و نیامد را دربرمی گیرد. خودِ جنابعالی هم با آنکه ناگزیر، سخنانی شایسته، گرچه نیم بند و سردرگم، از دهان تان بیرون پریده، یکی از همین ابزارها هستید، بعله!

ب. الف. بزرگمهر   چهارم آذر ماه ۱۳۹۸

https://www.behzadbozorgmehr.com/2019/11/blog-post_770.html

* «این تلویزیون رسانه ملی و متعلق به مردم نیست؛ چرا که اصلا افکار عمومی و حرف مردم را منعکس نمی‌کند و به شخصه نمی‌دانم که از کجا آمده است! به نوعی تلویزیون جزیره‌ای‌ست که فقط اخبار مختص به عده‌ای را پوشش می‌دهد ... در سیستم کشور ما که تقریبا در دنیا منحصر به فرد بوده و فکر نمی‌کنم در هیچ کجای دنیا به این صورت باشد، اساسا اقناع افکار عمومی جایگاهی ندارد. یعنی برای دست‌اندرکاران مهم نیست که افکار عمومی و مردم از تصمیمات مختلف رضایت داشته باشند. چنین موضوعی در کشور ما معنی ندارد و مردم باید از تصمیماتی که گرفته می‌شود، تبعیت کنند.» گزیده گفته های از هر دری سخنیِ گلبانو: پروانه سلحشوری در گفتگویی رسانه ای، برگرفته از «ایلنا» سوم آذر ماه ۱۳۹۸

** «... کدام معترضی با تجهیزات کامل بازکردن تیرچراغ برق، گاردریل و ... به میدان اعتراض می‌آید و با سلاح سرد و گرم مردم را تهدید می‌کند تا به صف اعتراض بپیوندند.» از گفته های مردکی نادان در جایگاه «رییس سازمان پدافند غیرعامل خرموش های اسلام پیشه»، برگرفته از «خبرگزاری فارس»  ۲۷ آبان ماه ۱۳۹۸، درج شده در یادداشت «انگار هابیل و قابیل از یک خانواده و برادر یکدیگر نبودند؟!» ب. الف. بزرگمهر   ۲۷ آبان ماه ۱۳۹۸

https://www.behzadbozorgmehr.com/2019/11/blog-post_57.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!