«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ اردیبهشت ۱۶, پنجشنبه

نیمی از چهره های شان را هم که ببینید، چیزی از دست نداده اید

هم اینک این ها را از خرگاه بیرون آوردم که ببینید؛ کاه و یونجه شان روبراه است و تنها هر از گاهی عرعری راه می اندازند و به دیگران و گاه گداری به یکدیگر دندان نشان می دهند؛ ولی گاز نمی گیرند. این پوزه بندها را هم به دهان شان بستم که اینجا آبروریزی نکنند. نیمی از چهره های شان را هم که ببینید، چیزی از دست نداده اید.

از زبان مِهتر خیمه و خرگاه:  ب. الف. بزرگمهر   ۱۶ اردی بهشت ماه ۱۴۰۰

زیرنویس پرتور:

وزیران بیرونی گروهبندی نامور به «جی۷»



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!