ـ از یکسو پدران و مادرانی را نشانه می گیرد که منظور از آن، پیروان «نشانه خدا»: کاشانی، همدست کودتاچیان انگلیسی ـ «یانکی» در بازگرداندن شاه به پادشاهی یا طرفداران مُصدّق السلطنه نیست که برخی از اینان نیز به همراه آن جناب در به فرجام رسیدن کودتا نقش داشته و سایرین نیز در برابر آن سر فرود آوردند؛ بگمان نیرومند، پدران و مادران توده ای ها را می گوید که چون از شماری کادر نظامی برخوردار بوده اند، پا به میدان ننهاده و به فرمایش آقای «موش»، «خطا» نموده و «صحنه را ترک» کرده اند؛ آنهم در شرایطی که آن جنابِ «جان نثارِ اعلیحضرت» با همه ی پافشاریِ رهبری وقت حزب توده ایران برای یک فراخوان عمومی رادیویی از سوی وی از پا به میدان نهادنِ توده های مردم برای رویارویی با کودتا ترسید و در کردار، همه ی نیروهای پیشرو و پیشروترین شان در آن هنگام: پدران و مادران توده ای را آچمز نمود؛
ـ با برجسته نمودن و بزرگنمایی بیش از اندازه ی سیاست «درهای گردان» در جابجایی و بکارگماری مُشتی بوزینه ی مُقلّد، زیر برنامِ ریشخندآمیز و رنگ و رو باخته ی «انتخابات» که گویا سرنوشت ایران را رقم خواهند زد۲، بچه را از لولوی «تقدیر»ی «ویرانگر»، «پشیمانی آور» و «بازی باخت ـ باختی برای همه ی ایرانیان» می ترساند؛ گویی «بازی» هایی که تاکنون انجام پذیرفته، «بازی های برد ـ برد» برای همه ی ایرانیان بوده اند!
به این «موش» که دوغ و دوشاب را به هم آمیخته و بی هیچ منطقی، رویدادهایی ناهمتراز و بی هیچ همانندی را برای پیشبرد سیاست تبهکارانه ی رژیمی پوسیده و ضد ملی، هماوند دانسته و آبزیرکاهانه بکار گرفته، چه باید گفت؟!
آقای «موش»!
آن «بازی برد ـ برد» یا همانا «بازی خورد و برد» که در پی
آنی، نه برای توده های مردم ایران که تنها برای کلان سوداگران و کلان دزدان
و کلان رشوه خواران، سودمند است! آنهم به بهای تهیدستی خانمانسوزتر توده های مردم و خلق های آن و نیز از میان رفتن
یکپارچگیِ جغرافیایی ـ سیاسی ایران زمین! «بازی خورد و برد»ی زودگذر و نه
آنچنان پایدار آنگونه که کوته بینانی چون تو در سر می پرورانند! گرچه، به هر
رو، تو و نمونه هایی چون تو، درست همانجایی که هستید، برجای خواهید ماند:
کون ولایت!
ب. الف. بزرگمهر دوم اسپند ماه ۱۳۹۴
https://www.behzadbozorgmehr.com/2016/02/blog-post_3.html
پی نوشت:
۱ ـ بر وزن گلچین!
۲ ـ در اینجا، یک شیشکی نیز ناگزیر است!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر