«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ خرداد ۷, جمعه

گل سرخ برای چه آورده ای؟

ـ باز هم که اغتشاش کردی؟ گل سرخ برای چه آورده ای؟ می خواهی به این بهانه به دوستان تان پیام بدهید که اغتشاش کنند؟

ـ آقا ما نمی دانیم اغتشاش چیست. بخدا در حوض و چاه و جوی آب کسی و پای هیچ درخت و بوته ای هم نشاشیده ایم که محیط زیست را آلوده کنیم. تنها از حق و حقوق خودمان دفاع کرده ایم. منظورتان از اغتشاش همین است؟!

از زبان عثمان اسماعیلی به آن که از یک شاخه گل نیز ترس بَرَش می دارد:   ب. الف. بزرگمهر   ششم خرداد ماه ۱۴۰۰



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!