این چشم را
بی تو
چگونه فروبندم
ستارگان محو می‌شوند
و سردی صبحگاهی
با هیاهوی پرندگان آوازه خوان
مرا درین رخوت شبانه
نهیب می‌زند
چو بوفی بر بام فروریخته
فریاد می دهم:
آه ای شب طولانی
کو
کو پس آتشی که رهایم کند؟
اگر نه من ققنوسم
که هراسم از آه شرربارِ خویش است
بی تو
در انتظار تو
این شبنم صبحگاهی نیست
نشسته به‌گونه‌های من
فریاد می‌زنم
آیا دوباره آفتاب می‌شود؟
آیا دوباره آن دو چشم روشن زیبا
چون مشعلی
چراغ راه می‌شود؟
صمد ارسی
برگرفته از «تلگرام» دهم خرداد ماه ۱۴۰۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر