ششلول بندهای جان ننه شان: «جامعه جهانی»، صفحه را از آن رو گذاشته اند

اکنون که می بینند پادمایه های کارآی روسی و شاید چینی با پیشواز توده های مردم در بسیاری از کشورها روبرو شده و بازار بسیار بزرگی را برای فروش پادمایه هایی ناکارآ و گمان برانگیزشان از دست می دهند، ششلول بندهای جان ننه شان: «جامعه جهانی»، صفحه را از آن رو گذاشته اند. شایان درنگ ترین گفته از میان آن رهبران پیشین که نام تبهکاری سزاوار تیرباران به نام «تونی بِلِر» نیز در میان شان چشم را می آزارد از دهان کسی به نام «گوردون براون» بیرون آمده است:
«چنین کاری برای ꞌجی ۷ꞌ به آرش نیکوکاری نیست که کرداری برای پاسداری از خود است و جلوی پخش و جهش این ویروس و ترساندن دوباره ی همه ما را می گیرد.» برگرفته از نیمچه گزارش زیر از تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا» ۱۷ خرداد ماه ۱۴۰۰ (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

ب. الف. بزرگمهر   ۱۷ خرداد ماه ۱۴۰۰ 

***

یکصد رئیس جمهور و نخست وزیر و وزیر خارجه سابق کشورها از دولت‌های ثروتمند عضو گروه ۷ خواستند که جهت ممانعت از جهش ویروس کرونا و تهدید دوباره جهان هزینه واکسیناسیون جهانی را پرداخت کنند.

این رهبران سابق جهان درخواست خود را در آستانه اجلاس جی ۷ مطرح کرده‌اند که روز جمعه این هفته ۲۱ خرداد در لندن برگزار می‌شود و در جریان آن جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، با رهبران بریتانیا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، کانادا و ژاپن دیدار می‌کند.

رهبران سابق جهان در نامه خود عنوان کرده‌اند که همکاری‌های جهانی در سال ۲۰۲۰ به شکست انجامید اما سال ۲۰۲۱ می‌تواند سرآغاز دوره جدیدی باشد.

این نامه می‌گوید: «حمایت جی ۷ و جی ۲۰ که امکان دسترسی کشورهایی با درآمد متوسط یا کم درآمد به واکسن را فراهم می‌آورد، یک عمل خیریه نیست، بلکه منافع استراتژیک هر کشوری چنین ایجاب می‌کند.»

گوردون براون و تونی بلر، نخست وزیرهای سابق بریتانیا، بان کی مون، دبیرکل سابق سازمان ملل متحد و پانزده رهبر سابق کشورهای آفریقایی در شمار امضاکنندگان این نامه هستند.

آنها تاکید کرده‌اند که رهبران جی ۷ و دیگر رهبرانی که به این اجلاس دعوت شده‌اند باید تضمین کنند که در طول دو سال جهت مقابله با ویروس کرونا در سراسر جهان حدود ۳۰ میلیارد دلار هزینه می‌کنند.

گوردون براون در بیانیه‌ای جداگانه گفت:
«برای جی ۷ چنین امری حکم خیریه را ندارد، بلکه عملی است در جهت محافظت از خود که مانع پخش و جهش این ویروس و تهدید دوباره همه ما می‌شود.»  وی افزود:
«این که هر نفر در بریتانیا در طول هفته ۳۰ پنس (۴۳ سنت آمریکا) هزینه کند هزینه ناچیزی است و در ازای آن نیز جهان به بهترین شکل بیمه می‌شود.» (بختی برای ویرایش این نیمچه گزارشِ پارسی آمیخته به عربی نداشتم. برجسته نمایی های بوم، همه جا از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر)

آرش این سخنان به اندازه ای بسنده روشن است:
ما نباید این بازار بزرگ که نه تنها هزینه ی چندانی برای مان ندارد که بسیار سودمند نیز هست را از دست داده و به همچشمان روسی و چینی وانهیم. چنین کاری، افزون بر سویه ی زیانبارِ مالی و اقتصادی آن، آبروی تا اندازه ای بسیار از دست رفته مان در پی ناکارآمدی دَم و دستگاه های دیوانسالاری مان در جلوگیری بهنگام از گسترش آن ویروس مرگبار را باز هم بیش تر خواهد برد. با این رسانه های پیشرفته و نمودهای بسیار آشکار، نمی توان شمار بسیار بالای مرگ و میر مردم کشورهای خودمان را از چشم مردم جهان پنهان نمود.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۷ خرداد ماه ۱۴۰۰