«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ تیر ۲۷, یکشنبه

اینجا هم که بود، پستان هایش را هوا می داد

ننه ی صفدرقلی خانِ خودمان است. اینجا هم که بود، سینه بند و اینا نمی بست و پستان هایش را هوا می داد. البته هوای اسلام و اینا را بحمدلله داشت. حالا آنجا رفته، هنرمند شده، زده به سیم آخر. الله اکبر! خدایا بندگانت را بیامرز و براه راست هدایت کن ...

ب. الف. بزرگمهر   ۲۷ تیر ماه ۱۴۰۰



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!