«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۱ تیر ۱۵, چهارشنبه

این چه زبانیه؟ ـ بازپخشش

ـ این چه زبانیه؟

ـ زبان یکی از تبارهای کهن به نام «یأجوج و مأجوج» که مانند ما کوماندوها برق آسا یورش می بردند و می کشتند و می چاپیدند و می گاییدند و گردن می زدند تا دلهره بجان مردم بیندازند. برداشت نابجا امیدوارم نشود؛ آماج سخنم از «ما کوماندوها» تنها یورش برق آسا بود. ما بیرون از دستورات والارتبگان فرمانروا کار دیگری انجام نمی دهیم؛ ولی آن ها از هفت دولت آزاد بودند و دستورات شان را از آسمان می گرفتند. این ها از بازماندگان همان تبار کهن هستند ...

ب. الف. بزرگمهر  هشتم اُردی بهشت ماه ۱۳۹۸

https://www.behzadbozorgmehr.com/2019/04/blog-post_28.html



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!