«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ اردیبهشت ۱۶, یکشنبه

قرار بود انقلاب برای آن ها زندگی آبرومندانه فراهم کند ... ـ بازپخشش

دخمه ای است و همه ی دار و ندارِ خانواده ای عیالوار همین است. قرار بود انقلاب برای آن ها نیز که «سند دست های پینه بسته شان است»، زندگی آبرومندانه فراهم کند؛ زندگی آبرومندانه ای که نه برای آن ها و نه برای هیچکس فراهم نشد؛ حتا برای دزدان و میوه چینان انقلاب که هنوز نمازهای پر آب و تاب می خوانند و رهبرشان: «علی بابا» را گاه گداری به اندرزگویی وامی دارند که شب های ماه رمضان پرخوری نکنید ... عیش و عشرت تان را جلوی چشم مردم انجام ندهید تا دل  شان کباب شود ...

نمازهایی که از هزاران ناسزای چارواداری و ناموسی بدتر است! خوشبختانه درهای توبه باز است؛ چند بار تاکنون توبه کرده اند، نمی دانم؛ ولی خُمس و زکات می پردازند و به دلار نیز می پردازند تا بر میلیاردهای «علی بابا» افزوده شود و میانجی شان شود تا در آن جهان نیز به آن ها بد نگذرد و خرده حسابی با خداوند بخشنده ی مهربان نداشته باشند ... زندگی به همین سادگی و با خوبی و خوشی می گذرد. بر چشم حسود لعنت!

ب. الف. بزرگمهر  سوم اسپند ماه ۱۳۹۳

https://www.behzadbozorgmehr.com/2015/02/blog-post_969.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!