مرده شور آن خدا با این نشانه هایش را ببرد ... ـ بازپخشش

دو تصویر کنار یکدیگر از دو «نشانه خدا» (آیت الله) است که یادم نمی آید از کدامیک از تارنگاشت ها برداشته ام. دست راستی، جانوری بدپیشینه هم در دوره ی جوانی و هم در دوران میانسالی و هم در دوره ی کنونی است. از واپسین شاهکارهایش، برپا نمودن اتاق شکنجه در زیرزمین ساختمانی پیشکش شده از سوی «آقا بیشعور نظام» برای دم و دستگاه وی است که در آن آخوندهای «مخالف خوان» و ناخشنود را شکنجه می کردند یا شاید هنوز هم می کنند. این یکی را چندان نمی شناسم؛ ولی می پندارم، چنانچه وی را در یکی از جنگل های آفریقا یا سوماترا لخت و پتی ول کنند، همه ی میمون ها از ترس سر به بیابان های پیرامون بگذارند و جنگل و درختانش را فراموش کنند. با خود می اندیشم:
این ها که نشانه های خدایند، خودش چگونه جانوری باید باشد؟ می گویند به اندازه ای بزرگ است که در خِرَد آدمی نمی گنجد! بیگمان به چهره اش هم نمی توان نگریست؛ تازه، اگر هم جنین اندیشه ای به سرت بزند، هنوز کاری انجام نداده، تخماقی از سوی فرشتگان همراه بر سرت فرود می آید و ناچاری بگریزی:
کور شوید! دور شوید!

مرده شور آن خدا با این نشانه هایش را ببرد! همه را جان به سر کرده اند ...

ب. الف. بزرگمهر    دوم دی ماه ۱۳۹۵

https://www.behzadbozorgmehr.com/2016/12/blog-post_59.html