«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ خرداد ۲۱, دوشنبه

بجای پوزخند، غمی به جانت می نشیند ... ـ بازپخشش

زنانی که در تصویر می بینید گروهی از یگان ویژه ی رویارویی با آشوب های خیابانی هستند. نگاهی به آن ها که بسیاری شان، تنگدستانی شوی از دست داده، بی سرپرست یا سرپرست خانوار در جامعه ای پر هرج و مرج اند و اینچنین به بهره برداری نابجا و تبهکارانه ی رژیمی پلید تن داده اند، بجای پوزخند، غمی به جانت می اندازد. لال می مانی چه بگویی! و واژه هایی که به ذهن نیامده، می گریزند و ناپدید می شوند ...

ب. الف. بزرگمهر    ۲۴ اردی بهشت ماه ۱۳۹۴

https://www.behzadbozorgmehr.com/2015/05/blog-post_87.html



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!