ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﮔﻠﻪ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻗﺼﺎﺏ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺳﭙﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﻫﻢ ﺷﺪ. ﺣﺎﺝ ﺭﺣﯿﻢ ﻗﺼﺎﺏ، ﻣﺮﺍ که ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺧﺮﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ی ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩ. ﺁﻥ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﯽ ﺗﺎ صبح ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺤﺮ ﮐﺮﺩﻡ؛ ﻫﻤﻪﺍﺵ ﺧﻮﺍﺏ ﭼﺎﻗﻮ ﻣﯽﺩﯾﺪﻡ ...
بامداد ناشتا، هنوز علفی نچریده، ﻗﺼﺎﺏ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺁﺏ ﺁﻭﺭﺩ؛ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ
ﺭﻓﺘﻨﯽ ﻫﺴﺘﻢ. ﺍﺷﮏ ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻤانم ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ؛ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺭﻭﺳﺘﺎ برگشتم ﻭ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺑﻊ
ﺑﻊ ﮐﺮﺩﻡ.
…
ﻗﺼﺎﺏ سرگرم ﺗﯿﺰ ﮐﺮﺩﻥ ﭼﺎﻗﻮﯾﺶ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:
ﺩﺳﺖ نگهدار ﮐﻪ بهای ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘﻪ ... ﻓﺮﺩﺍ ﺷﺎﯾﺪ بهای ﯾﮏ ﮐﯿﻠﻮ
ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺸﻮﺩ ﺑﯿﺴﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﻣﺎﻥ.
ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ تاکنون، ﭼﻨﺪ بار ﺍﯾﻦ کار ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﺪه ﻭ من هنوز ﺯﻧﺪﻩ اﻢ! حالا ﻗﯿﻤﺖ ﮔﻮﺷﺖ هر روز ﮔﺮﺍﻥ تر می شود ﻭ ﺧﯿﺎﻝ ﻣﻦ هم ﺁﺳﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺣﺎﻻﻫﺎ ﻣﺮﺩﻧﯽ ﻧﯿﺴﺘﻢ. ﻗﺼﺎﺏ هم ﻫﻮﺍﯼ ﻣﺮﺍ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﭼﻨﺪ ﺳﺮﻓﻪ ﮐﺮﺩﻡ، ﺑﺮﺍﯾﻢ پزشک ﺁﻭﺭﺩ!
ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﻣﺸﺘﺮﯾﺎﻥ ﻗﺼﺎﺏ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ بهای ﮔﻮﺷﺖ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﻭﺩ، ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺳﺐﻫﺎﯼ ﺭﻭﺳﯽ ﮐﻪ ﺛﺒﺖ ﻣﻠﯽ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ، ﺛﺒﺖ ﻣﻠﯽ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺸﻮﯾﻢ ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﻪ ﺍﺭﺯﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻤﻠﮑﺖ! ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﺸﻮﺩ، ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻓﮑﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﮑﻨﻢ.
ﻣﺎﺩﺭ! ﺩﯾﮕﺮ ﺯﯾﺎﺩﻩ ﻋﺮﺿﯽ ﻧﯿﺴﺖ. ﺳﻼﻣﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺮﺩﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻧﻢ و همینطور ﺑﻪ ﺳﮓ ﮔﻠﻪ ﺑﺮﺳﺎﻥ.
از «گوگل پلاس» با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب؛ برنام نیز از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر