«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ شهریور ۱۲, جمعه

گردهمایی زنان شهر هرات در افغانستان با خواست برآورده شدن هوده ی زنان

بیانیه ی گردهمایی زنان هرات

با پایوری نیروی همچنان ناپایدار و لرزان «طالبان» در افغانستان، ده‌ها تن از زنان هرات برای پشتیبانی از هوده ی زنان این کشور، امروز، پنجشنبه ۱۱ شهریور ماه ۱۴۰۰، در برابر ساختمان «ولایت هرات» گردهم آمده و شعارهایی از آن میان درباره ی هوده ی کار، آموزش و آزادی سر دادند (ویدئوی پیوست)

بنیاد داده ها برگرفته از «تلگرام» به تاریخ ۱۱ شهریور ماه ۱۴۰۰ با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب است. برنام نیز از آن من است.  ب. الف. بزرگمهر 

***

بیانیه ی گردهمایی دیروز زنان هرات

ما زنان افغان بر آن شدیم تا اعلامیه ای در پیوند به تحولات اخیر کشور ترتیب دهیم.

ما در این اعلامیه بر حقوق حقه خود تاکید کرده و خواهان حفظ این حقوق هستیم.

ما زنان افغان در احقاق حقوق خود مصر، هماهنگ و استوار هستیم.

طی هفته ‌های اخیر تاکنون خبری از امکان حضور زنان در ادارات دولتی و خصوصی، دانشگاه ها و مکاتب عرصه های اجتماعی نیست. حضور زنان در متن جامعه با اما و اگر و اختلاف همراه است.

حق تحصیل و کار، آزادی، حضور در عرصه ‌ی عمومی، فعالیت ‌های اجتماعی و سیاسی و برخورداری از مصونیت و آزادی و امنیت همواره خواست ما بوده و  هست. زنان باید در عرصه های سیاسی، اجتماعی و رهبریت حضور داشته باشند.

ما برای بدست آوردن و حفظ این مهم، سال ‌ها تلاش کرده ‌ایم و چشم پوشی از آن محال است.

ما اکنون در افغانستان با جمعیتی از زنان روبرو هستیم که تحصیل کرده، آگاه و با ظرفیت اشتراک در جامعه هستند. با این جمعیت چه معامله ای خواهد شد؟ آیا این زنان به حاشیه رفته و نادیده گرفته خواهند شد!؟ این برای ما غیر قابل قبول است.

حضور ما تنها در مکاتب، دانشگاه ها و مراکز صحی ضروری نیست. ما زنان نیمی از جامعه ی افغانستان هستیم و حضورمان در عرصه  های عمومی از قبیل اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و فعالیت  در تمام این حوزه ‌ها ضروری است، چیزی غیر از این برای ما پذیرفتنی نیست. محدودیت و ممانعت برای ما قابل پذیرش نیست.

چگونه ممکن است که با وضع قوانینی که در آن نه کرامت انسانی رعایت می ‌شود، نه حقوق زنان بتوان به عدل و انصاف رسید؟!

تجربه نشان داده است که حذف زنان با هر داعیه و دلیلی تنها به سقوط جامعه انجامیده است. هرگونه محدودیت، قدمی برای فروپاشی اجتماعی و سیاسی است. محرومیت آموزشی، اقتصادی و سیاسی زنان، نماد استبداد، تبعیض و خشونت است. ما نظامی که ما را حذف می ‌کند و حقوق ما را نادیده می ‌گیرد، نمی ‌پذیریم.

حفظ حقوق زنان خواست ماست.

ـ ما خواهان حمایت و نظارت جامعه جهانی هستیم.

ـ ما خواهان اشتراک در تصمیم گیرهای کلان حکومتی هستیم.

ـ ما خواهان ادامه فعالیت های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی خود هستیم.

ـ ما خواهان بازگشایی مکاتب و دانشگاه ها و برخورداری از تمام امکانات آموزشی هستیم.

ـ ما خواهان حق برخورداری از امنیت و آزادی هستیم.

برگرفته از «تلگرام» به تاریخ ۱۱ شهریور ماه ۱۴۰۰

پی افزوده:

پیروز باد جنبش زنان افغانستان در دستیابی به هوده های خود!

هرچه گسترده تر و استوارتر باد پیوند خواست های جنبش زنان افغانستان با خواست های توده های مردم و زنان روستاها و تبارهای آن کشور که همچنان فرش زیر پایِ مزدوران اسلام پیشه اند! این فرش را می توان و باید با همه ی دشواری های پیشِ رو در نبردی پیگیر، گام بگام از زیر پای آنان بیرون کشید. پیشرفت های زمان که بی هیچ گمان و گفتگو افغانستان و جنبش های هازمانی (اجتماعی) آن را نیز دربرمی گیرد و خواست توده های مردم برای بهبود زندگی بسیار دشوار و جانکاهی که دچار آن شده اند، بسود آن مزدوران و پشتیبانان امپریالیست و نوچه ها و ریزه خواران شان نیست.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۲ شهریور ماه ۱۴۰۰

ویدئوی پیوست: گردهمایی زنان شهر هرات در افغانستان با خواست برآورده شدن هوده ی زنان



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!