«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ شهریور ۲۹, دوشنبه

می فرمایید دیگر کجا را بگردیم؟!

می فرمایید دیگر کجا را بگردیم؟! تنها مانده سوراخ کونِ رهبرشان که ذره های اتمی پنهان کرده باشند. مگر آهنگ جانم را کرده باشید که دستور بدهید آنجا را هم جستجو کنم!

از زبان شغال نیرنگباز و دوروی «جامعه جهانی» رو به خداوندان خود:  ب. الف. بزرگمهر   ۲۹ شهریور ماه ۱۴۰۰

در آغاز این همایش، «رافائل گروسی»، مِهتَرِ «بنگاه جهانی انرژی اتمی» در بیانیه‌ای به باشندگان  گفت که گزیرش های (تصمیمات) دولت ایران بر کنش ‌های راستی‌آزمایی و پایش (نظارت) این نهاد بر سویه های (ابعاد) گوناگونِ برنامه هسته‌ای ایران هَنایشِ ناخوشایند (تأثیر منفی) نهاده و توانایی فنی بنگاه برای پاسداریِ آگاهی از روند برنامه هسته‌ای ایران را با بیم روبرو نموده است ... هنوز چالش هایی چون هستیِ چندین ذره اورانیوم از خاستگاه آدمی (منشأ انسانی) در سه جای ایران در میان است که گرهِ آن گشوده نشده است.

از گفته های «رافائل گروسی»، مِهتَرِ «بنگاه جهانی انرژی اتمی» در شست و پنجمین همایش آن بنگاه، دوشنبه ۲۹ شهریور ماه ۱۴۰۰ ـ وین، برگرفته از تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا» (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب:  ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!