«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ مهر ۴, یکشنبه

درس و مشقم را مگیر!

آیین بازگشایی آموزشگاه ها در دره ی پنجشیرِ افغانستان با همراهی ساز و آواز زیبای دانش آموزان

برگرفته از «تلگرام»  چهارم مهر ماه ۱۴۰۰ (با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب؛ برنام را از بوم سروده برگزیده ام.  ب. الف. بزرگمهر)

ویدئوی پیوست: درس و مشقم را مگیر



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!