«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ شهریور ۳۰, سه‌شنبه

در کجای تاریخ ایستاده ای؟

در کجای تاریخ ایستاده ای؟
در کجا:
وقتی که شبانه زمین را می شکافند
تا جنایتی را پنهان سازند
و فتوای مرگ،
و ضجه های درد بر گورهای بی نشان
تنها نوایی است که به گوش می رسد.

در کجای زمان:
نکبت این سکون را تنفس می کنی؟
و در انتظار کدام سپیده
تاریکی را بر دوش می کشی؟

دیگر زمان نمانده
غرور خفته ات را بخوان
تا در صحنه ی نبرد:
حقارت مرگ را نظاره کنی
و در تلالو آتش سلاح
خورشید را بیابی.
دیگر زمان نمانده.

داریوش سلحشور

برگرفته از «تلگرام»

برنام را از بوم برگزیده ام.  ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!