گند همه چیز را درآورده اند.۱ کار را بجایی خواهند رساند و ایرانِ زیر فرمانِ گروهبندی های خرموش اسلام پیشه نیز در این میان، تافته ای جدابافته نخواهد بود که تندیس هایی ـ چون نمونه ای اسلامی ـ به بهانه ی بزرگداشتِ این یا آن بانوی بزرگ جهان اسلام۲ برای آوازه گری (تبلیغ) گونه ای نوارِ بهداشتی با نشان ویژه ی بازرگانی («بَرَند») در میدان های پر رفت و آمد شهرهای بزرگ بسازند و زیرِ آن بنویسند:
برای پاسداری از بهداشت تن و بدن خود از بانوی عفیف۳ جهان اسلام پیروی کنید!
«جامعه جهانی» است دیگر! پابرهنه که نمی توان بدرون آن در آمد؛ باید انگیزه ای نیرومند و چه بهتر اقتصادی، پشتوانه ی آن باشد تا ترا پشت در نگذارند.۴
ب. الف. بزرگمهر ۱۲ مهر ماه ۱۴۰۰
پی نوشت:
۱ ـ پخشش پرتوری از تندیس زنی با جامه ای نازک و بدن نما در شهر «ساپری» در جنوب ایتالیا (پرتور پیوست) در میان بلندپایگان آن کشور جنجال برانگیز شد و واکنش مردم را نیز برانگیخت. این تندیس بتازگی ساخته شده از ژادِ بُرُنز برای بزرگداشتِ سروده ی «خوشهچین ساپری» از «لوییجی مِرکانتینی» (سال ۱۸۵۷ ترسایی)، ستیز بلندپایگان و سیاستمداران ایتالیایی را در هماوندی با نابرابری ژادین (جنسی) دامن زده است. بسیاری از آنان زبان به نکوهشِ جامه ی این تندیس گشوده، آن را همانندِ الگوی جامه ی زنان در رسانه های مُد دانسته و خواستار برداشته شدن آن شده اند.
بنیاد داده ها برگرفته از «اسپوتنیک» به تاریخ ۱۰ مهر ماه ۱۴۰۰ با ویرایش، پارسی و فشرده نویسی درخور از اینجانب است. ب. الف. بزرگمهر
۲ ـ چون نمونه ای دانسته و آگاهانه برگزیده شده برای فروش بیش تر کالا، «حضرت سکینه» که گویا به خُنیاگری دلبستگی فراوان داشت و یکی دو ساز را نیز خوب می نواخت.
۳ ـ بجای واژه ی «عفیف» در زبان پارسی، گرچه نه در این باره، می توان از آمیخته واژه ی «کون پاک»، در هماوندی دور و نزدیک با زبانزدِ «چون کونِ مُلّا پاک است» («مِثل کونِ مُلّا پاک است») سود جست؛ زبانزدی که تا چندین دهه پیش هنوز در میهن مان کاربرد داشت.
۴ ـ
یکی از گفته های پرسش برانگیزِ چند سال پیشِ مردکی نیرنگباز:
«... بلدیم چهجوری عمل بکنیم که بعد آنها نتوانند جمهوری
اسلامی را پشت در نگه دارند. این را مسوولین نظام جمهوری اسلامی بلدند که چه جوری عمل
بکنند»
علی خامنه ای در دیدار اعضاى «مجلس خبرگان رهبرى»، پس از برگزاری هفدهمین همایش آن مجلس
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر