«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ آبان ۱, شنبه

هِه هِه هِه برای چی؟! خودمان هم نمی دانیم

هِه هِه هِه برای چی؟! خودمان هم نمی دانیم. در این دورهمی ها همگی به هم لبخند می زنیم و می خندیم؛ برای چی، نمی دانیم. حتا به من که ریش ندارم هم می خندند. خوب! روشن است با آنکه در راه بازنشستگی ام، ولی همچنان در بورس هستم. کاریای همگی مان همین است:
گرم نگاه داشتن آتشدانِ سرمایه که روز و روزگار خوبی ندارد.

ب. الف. بزرگمهر   یکم آبان ماه ۱۴۰۰



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!