«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ آذر ۱۳, شنبه

یک پیروزی نه چندان کوچک در میان بدبختی گریبانگیر توده های مردم ایران!

می خواستند پرخاش های پی در پی و رویهمرفته گسترده ی کشاورزان پیرامون اسپهان پیرامونِ پل خواجو در آن شهر را نمایشی از «دمکراسی اسلامی» جا زده و بردباری و شکیبایی رژیمی سرافکنده را به رُخ  «جامعه [ششلول بندهای] جهانی» بکشند که:
ببینید! تنها در «هاید پارکِ» لندن و جاهای دیگر باخترزمین نیست که می توانند روزها پشت سر هم گرد هم آیند؛ سخنرانی کنند و بیانیه از خود در کنند. در نظام اسلامی ما هم به همان اندازه آزادند که فریاد بکشند و هر چه دل تنگ شان خواست بگویند! کَکمان نمی گزد و آب از آب تکان نمی خورد.

با پیوستن توده های مردم اسپهان به کشاورزان و افزایش فشار، نمایشِ بردباری بهم ریخت و گرزدرمانیِ آشکار جایگزین گفتاردرمانی های نوبتی شد. با به گلوله بسته شدنِ مردمِ بجان آمده، چهره ی راستین «دمکراسی اسلامی»، باری دیگر به نمایش درآمد و پته ی خرموش های اسلام پیشه برای چندمین بار در این سال ها جلوی دیدگان مردم جهان، روی آب افتاد. خودِ ششلول بندها و تا اندازه ای ریزه خواران شان نیز که سخت در پیِ هر چه بیش تر به بند کشیدن این پلیدترین رژیم تاریخ و بهتر دوشیدنِ گاوِ شیری ایرانند، در این میان بور شدند*:
یک پیروزی نه چندان کوچک در میان بدبختی گریبانگیر توده های مردم ایران! 

درود به توده های مردم و کشاورزان اسپهان!

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۳ آذر ماه ۱۴۰۰

* می دانید که این تبهکاران بیشرم با رژیم هایی از ژادِ خود، چون رژیم تبهکارِ و خونریزِ زیر جکمه ی خاندان سعودی در عربستان، بهتر کنار می آیند. رژیم بی سر و سامان خرموش های اسلام پیشه با دولتی ننگ ایران و ایرانی بگماشتگی دژخیم الدوله: ایراهیم رییسی نیز تافته ای جدابافته از این رویکردِ تبهکارانه نیست. با این همه، همزمان بویژه درباره ی ایران، آن ها نیازمند نمایش آبرومندانه ی «گربه ای عابد شده که دیگر پنج پنج نمی گیرد» برای توده های مردم کشورهای خود هستند. برای آگاهی بیش تر، بنگرید به نوشتار «برای چه پای صندوق رای بیاییم؟!» در پیوند زیر:
https://www.behzadbozorgmehr.com/2016/02/blog-post_20.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!