«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ بهمن ۱۱, دوشنبه

اول، بازی با بندِ تنبانِ عیال؛ دوم، نرمش قهرمانانه!

«یکی از کارهای دشمن، تلاش روانی و جنگ روانی است. در کنار این جنگ اقتصادی، جنگ واقعی و حقیقی، دشمن یک جنگ روانی هم می کند؛ در همه‌ی زمینه‌های گوناگون ...»* من باب مثال، همین نامه که کسی در همین جمع برای مان فرستاده و نوشته، شب جمعه دو چیز یادت نره:
اول، بازی با بندِ تنبانِ عیال؛ دوم، نرمش قهرمانانه! خُب! دشمن که شاخ و دُم ندارد؛ در همه ی ارکان نظام نفوذ کرده و حتا برای شب جمعه مان هم که چکار بکنبم یا نکنیم، تعیین و تکلیف می کند. خُب! این یک تضعیف روحی برای از کار انداختن مان است که باید جلوی آن ایستاد.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۱ بهمن ماه ۱۴۰۰

* از بیانات «کیر خر نظام خرموش پرور» در دیدار با «تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی»، برگرفته از تارنگاشت «کیر خر نظام خرموش پرور»   دهم بهمن ماه ۱۴۰۰ 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!