«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ بهمن ۲۶, سه‌شنبه

می دانستم غورغورهایم را زیرِ آب نمی شنوی ...

می دانستم غورغورهایم را زیرِ آب نمی شنوی. روی آب آمدم تا از تو خداوند توانا بخواهم، دود و دودمان جانوران دوپا که زیست و خورد و خوراک مان را به زهر آغشته اند نابود کنی تا ما غوک ها و دیگر جانداران از دست شان آسوده شویم.

ب. الف. بزرگمهر   ۲۶ بهمن ماه ۱۴۰۰



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!