«ند پرایس» درباره ی گفتگوی رودرروی روسیه و «ایالات متحد» [بخوان: «یانکی» ها!] پیرامون اوکراین گفت: «اگر دریابیم که پادرمیانی ꞌایالات متحدꞌ در تراز بالا به پیشبرد جستارِ پایان دادن به درشتخویی، یک جنگِ بی آرش کمک میکند، سرتاپا برای این کار آمادهایم.»*
دنباله ی گفته ها و ناگفته های این موش خرمای آب
کشیده:
ما با آنکه به بخشی از آماج های مان دست یافتیم، اینک
بهتر درمی یابیم چه گام های نسنجیده ای برداشته ایم. ما می دانیم دستاوردهای مان در
برابر آنچه از دست دادیم و در برابر چشم جهانیان سنگ روی یخ شدیم نیز در بازه ای
درازتر از زمان، نه تنها پایدار نخواهند ماند که زیان های بازگشت ناپذیری برای مان
بهمراه خواهند آورد. هم اکنون و در آینده ناگزیریم، همه ی نیروی خود را برای
جلوگیری از نزدیکی هر چه بیش تر میان روسیه و چین بکار بندیم که چنانچه از دامنه و
ژرفای بیش تری برخوردار شود، آینده ای تاریک تر و در فرجام، نابودی بی برو برگردمان
را رقم خواهد زد.
ب. الف. بزرگمهر ۲۵ اسپند ماه ۱۴۰۰
* از گفته های همراه با واپس نشینی «ایدیوت باکس یانکی»: «جیک جیک تو لیوان»، برگرفته از گزیده ای از یک گزارش در «اسپوتنیک» به تاریخ ۲۵ اسپند ماه ۱۴۰۰ (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب؛ افزوده های درون [ ] نیز از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر