من چون یک دیپلمات کم و بیش ورزیده به تو سپارش می کنم، دروغگویی با مردم کشور خود که بسیار از شما نمایندگان شان باهوش و گوش ترند را کنار نهاده و با بر زبان راندن لاف و گزاف هایی چون «رعایت کامل خطوط قرمز اعلامی»* و «هر زمانی که طرف‌های غربی خطوط قرمز باقیمانده و اعلام شده ما را بپذیرند آماده حضور در وین هستم»*، نکوشی تا سرشان شیره بمالی و گول شان بزنی. چنین کاری در روز و روزگار کنونی، حتا از بُردی کوتاه نیز برخوردار نیست و همانگونه که خودِ ایرانی های می گویند به تُف سر بالایی می ماند که بروی خودتان فرود خواهد آمد. برای آنکه بیش تر شیرفهم شوی، دستینه شدن «هنجار درنگ ناپذیری ملی»** برای چندمین بار از سوی مِهتَرِ جمهوری مان را به همان زبان گوش آشنای خودتان بِرُخت می کشم که بدانی کوچک ترین تعاملی (بیش از سه ماه) در کار نیست و نخواهد بود.
شما در گذشته نیز به بهانه ی بهره وری ناروا نشدن از سوی "دشمن" که نمی دانیم آماج سخن شما کدام کشور یا جَک و جانوری است، پیش نویس های بوم (متن) آن و سپس بوم فرجامین را پس از دستینه شدن از سوی گروه پیشین در دوره ی اوباما از دید مردم خود پنهان کردید و بجای آن بومی با فرنامِ ریشخندآمیز «بسته ی شفاهی» بیرون دادید که هنوز کسی در میان ما نمی داند چگونه می توان گفته های بر زبان آمده را بگونه ای گفتاری بسته بندی کرد! شاید ناچار باشید، برای نمونه گوش آن «سیّدِ» دروغین تان را بپیچانید تا ته و توی آن را درآورید.
ما هم در گفتگوهای خود با سایر کشورها همه چیز را پخش نمی کنیم؛ ولی دستِکم آماج ها و جستارهای آن را تا اندازه ای برای مردم روشن می کنیم که جلوی بدگمانی ها و چو اندازی (شایعه) را بگیرد. به خواست از سرِ درماندگی شما برای پنهان نگه داشتن همه چیز بود که ما برای آنکه به آماج های خود دست یابیم به آن گردن نهادیم. این بار هم همان بهانه هاست و کسی از میان مردم ایران بدرستی نمی داند آن «خطوط قرمز» چه باره هایی را دربرمی گیرد. با این همه، این را هم ناچارم بیفزایم که ما چنین خطوطی نه برنگ سرخ یا رنگ های دیگر نمی شناسیم. ما خواست ها و در هماوندی با شما دستورهای خود را بروشنی روی میز نهاده و شما را به انجام شان واداشته و وامی داریم. این خط و خطوط کشی ها از آن خود شما بویژه رهبر بگفته ی خودتان «عظیم الشأن» است که هم خود شما و هم آن گروه پیشین بارها و بارها آن ها را زیر پا نهاده اید. برای نمونه، مگر آن آقا فرمان نداده بود که گفتگو با آمریکایی ها ممنوع؟ مگر همین گروه کنونی آن فرمان را زیر پا ننهاد و چندین بار با ما به گفتگو ننشست؟ تا کمی از آن هم، اینجا و آنجا درز می کند، بدست و پا می افتید و می گویید ما از راه میانجی با نامه با آمریکایی ها تماس داریم. خوب! این هم گونه ای دیگر از گفتگوست. می بینید خود را در چه تنگنای شرم آور و خنده داری قرار داده و می دهید؟ با مردم ایران هم در چنین تنگناهایی می افتید؛ شاید با کمی دیر یا زود شدن. آنگاه اگر الله بختکی سخنی راست هم از زبان تان درآید، در میان شمار بسیاری دروغ گم می شود.
از زبان «رابرت بپا نمالی»: ب. الف. بزرگمهر ۱۴ اسپند ماه ۱۴۰۰
* وزیر امور خارجه ایران اظهار داشت که شتاب و عجله طرف غربی نمی‌تواند مانع رعایت خطوط قرمز کشورش شود.
جوزپ بورل، مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپا امروز با حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران به صورت تلفنی گفتوگو کرد.
بورل در این گفت‌وگوی تلفنی بیان داشت: از نظر ما عمده درخواست‌های جمهوری اسلامی ایران در توافق پیش مورد توجه قرار گرفته است. ما به عنوان هماهنگ کننده مذاکرات ایران و ۱+۴ مایلیم بگوییم که گفتوگو در مسیر پیشرفت و رسیدن به نتیجه نهایی قرار دارد.
امیرعبداللهیان نیز در این گفتوگو اظهار داشت: ما برای نهایی کردن توافق خوب و فوری آمادگی داریم. اما شتاب و عجله طرف غربی نمی‌تواند مانع رعایت خطوط قرمز ایران شود.
وزیر خارجه ایران افزود: لازمه حضور وزرای خارجه در وین و اعلام توافق نهایی منوط بر رعایت کامل خطوط قرمز اعلامی ایران و از جمله موضوع تضمین موثر اقتصادی است. دکتر باقری و کارشناسان ارشد کشورمان در مشورت مستمر و فعال با همه هیئت ها در وین می مانند. هیات کشورمان با جدیت به تلاش برای رسیدن به توافق نهایی و خوب ادامه خواهند داد.
وی بیان داشت: هر زمانی که طرف‌های غربی خطوط قرمز باقیمانده و اعلام شده ما را بپذیرند آماده حضور در وین هستم.
برگرفته از «اسپوتنیک» ۱۳ اسپند ماه ۱۴۰۰
بختی چندان برای ویرایش این گزارش نداشتم. ب. الف. بزرگمهر
** بایدن «هنجار درنگ ناپذیری ملی» («وضعیت اضطرار ملی») در برابر ایران که برای نخستین بار در ۱۵ مارس ۱۹۹۵ به جریان افتاده بود را از ۱۵ مارس ۲۰۲۲ بایسته دانسته و برای یکسال دیگر آن را دستینه نمود (بنیاد داده ها برگرفته از رسانه ها ۱۳ اسپند ماه ۱۴۰۰).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر