پیش از هر چیز دیگر، باید این سخن باریک و پاکیزه (نکته) را در میان نهم که بر بنیادِ سُهشی که از ژرفای نهادم برمی خیزد بگونه ای سرشتی از مَنش، چهره و رفتارِ «امانوئل ماکرون»، حتا پیش از آزمون های بد و ناگواری که در این چند سال پس داده و در کردار، سرشت دورویانه ای از خود برای مردم فرانسه و جهان به نمایش نهاده، بیزار بوده و هستم و درست بر همان بنیاد، اندک زمانی پس از روی کار آمدنش، وی را «قارچ تازه روییده ی فرانسوی بر پاجوشِ درختِ سر تا پا کپک زده ی دمکراسی بورژوایی»۱ نامیدم. با این همه، آنچه در میان نهاده ام، نه بر این پایه که بگونه ای دربرگیرنده تر با بدیده گرفتن روز و روزگارِ (اوضاع) کنونی جهان که در لبه ی پرتگاهِ جنگ جهانیِ بسیار سهمگین تری از دو جنگ جهانیِ گذشته ره می سپارد، استوار است.
الف. وی بگونه ی نسنجیدنی
با آن یکی از مَنشی بهتر برخوردار است و با آنکه تاکنون، فیلم یا ویدئویی از وی
ندیده ام، وی را آدمی رویهمرفته راستگو که جداگانگی بسیار کم تری میان سخن و
کردارش دیده ام، می شناسم؛
ب. کوشش وی در کشاندن روسیه
به هموندی در «باهماد اروپای یگانه» را با همه ی پندارگراییِ (ذهنیگری یا ذهنی
بودن) نهفته در آن که در بخشی بویژه به رفتار آینده ی رژیم روسیه وابسته و به
همین شَوَند،خواستی تا اندازه ای پا در هواست را در بازه ی زمانی کنونی تا
آینده ای نردیک، خوش بینانه تر و سودمندتر از کردار ناپایدار و ناروشنِ آن
مردک بندبازِ و بوقلمون سرشت می دانم. در اینجا دانسته و آگاهانه به بخش دیگری
از خواست نهان و آشکارِ «ماری لُمپن» که می کوشد و بگمانم، چنانچه به مهتری جمهوری
برگزیده شود، آن را باریک تر دنبال خواهد نمود تا پای روسیه را فراتر از هموندی در
«باهماد اروپای یگانه» به سازمان دوزخی ناتو» نیز بکشاند، نه به شَوَند از زیر بار
آن در رفتن که نیازمند بررسی همه سویه و جداگانه ی دیگری هم اینک همراه با اگر و
مگر های فراوان است، نپرداخته ام؛
ت. بر بنیادِ زمینه های
سیاسی، اختسادی ـ هازمانی و بویژه جغرافیای سیاسی (ژئوپلتیک) کنونی که در
پی کشانده شدن جنگ به سپهر پیرامون زمین، کم و بیش همه ی سرزمین های پیش تر برجسته
از این سویه (جغرافیای سیاسی) از آن میان، اروپای باختری و آلمان در کانون آن، دیگر
از آن برجستگی برخوردار نیستند و به همین شَوَند در روز و روزگاری باز هم بدتر از
این می توانند به آسانی از سوی «یانکی» ها نادیده گرفته شوند، زمینه ی نزدیکی و همکاری
پایه ای (زیربنایی) کشورهای اروپای باختری (بجز انگلیس) با روسیه از هر
باره فراهم بوده و چنانچه با سیاست های دوربردی و راهبردی باریک و دانشورانه ای ـ
با کنار نهادن سیاست های کوته بینانه ی فرجام گرایی (پراگماتیک) که نمودار آن، خنگ
الدوله ای به نام «سرگئی لاوروف» در آن کشور است ـ از سوی روسیه همراه شود، می
تواند به برآیندهایی بسیار خوب ـ حتا با هستیِ ناهمسویی های اختسادی ـ هازمانی گاه
بسیار گوشه دار با اروپای باختری ـ بینجامد و زمینه ی شکست بی برو برگرد «یانکی»
ها را در پی داشته باشد.۲
ب. الف. بزرگمهر سوم اردی بهشت ماه ۱۴۰۱
پی نوشت:
۱ ـ «ناپلئون را برای همیشه در اینجا به خاک سپرده ایم!» ب. الف. بزرگمهر ۲۴ تیر ماه ۱۳۹۶
https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/07/blog-post_74.html
۲ ـ در این باره، پیش نویس هایی از دستکم پنج سال به این سو فراهم کرده بودم که هر بار به شوندی، آماده کردن یادداشتی شسته رفته از روی آن ها به آینده واگذار شد و شوربختانه، پس از از میان رفتن بخش بزرگی از آن ها در پی از کار افتادن سخت ابزار رایانه و از میان رفتن داده ها دو سال پیش، شکیبایی بایسته برای پرداختن به آن را نداشته و هنوز ندارم. به برخی از نکته های آن، جسته گریخته لابلای یادداشت هایم اشاره هایی داشته ام. به هر رو، جُستار «پیامدهای انباشته شدن سپهر پیرامون زمین از جنگ ابزارهای بس بیم برانگیز اتمی، نوترونی و لیزری و خُردزیستی در زمینه های بسیار گوناگون»، نیازمند کار بسیار بیش تر ویژه کارانِ در رشته های گوناگون و اندیشمندان است؛ از میان رفتن نسبی سرزمین های برجسته از دیدگاه جغرافیای سیاسی در گذشته ای نزدیک، تنها یکی از این جُستارهاست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر